Wykonywanie izolacji wodochronnych w budynkach

 Wymagania ogólne

Izolacje w budynkach przewiduje się zwykle:

1. w gruncie (izolacje fundamentów, piwnic, a zwłaszcza kotłowni i szybów dźwigowych),

2. wewnątrz budynków (izolacje łazienek, pralni itp.),

3. na stropach zewnętrznych (izolacje tarasów itp.).

Każdy zespól roboczy powinien składać się z 2 pracowników układających izolację i l pracownika podgrzewającego i donoszącego materiały izolacyjne.

 Warunki wykonywania robót izolacyjnych

Roboty izolacyjne mogą być rozpoczęte i prowadzone w przypadku spełnienia następujących warunków:

1. kiedy panuje bezdeszczowa pogoda lub wykonano zabezpieczenia przeciwdeszczowe oraz kiedy temperatura otoczenia nic jest niższa niż + 5 stopni C,

2. kiedy podłoża pod izolację zostały już wykonane i osiągnęły dostateczny stopień suchości,

3. kiedy poziom wody gruntowej w wykopach został obniżony, tam gdzie zachodzi potrzeba, na cały okres robót izolacyjnych,

4. kiedy na budowie znajdują się już wszystkie potrzebne materiały
   i sprzęt.

Jako podkład pod izolację wodochronną może służyć beton wyrównany
i zatarty packą drewnianą lub tynk cementowy (co najmniej II rodzaj) z dodatkiem uszczelniającym lub bez. Dodatek uszczelniający należy dawać do tynku lub gładzi znajdującej się od strony wody (przed izolacją ciągłą). Wszelkie załamania powierzchni powinny być zaokrąglone promieniem 3–5 cm oraz wyrobione wymagane spadki podłoża.

Sprzęt i narzędzia do robót izolacyjnych

Przy wykonywaniu izolacji asfaltowych na gorąco potrzebne są następujące urządzenia i narzędzia:

1. kocioł do podgrzewania lepików i mas stosowanych na gorąco,

2. łopatka drewniana w kształcie wiosła o długości ok. 1,5 m do mieszania masy stopionej w kotle,

3. czerpak o pojemności ok. 5 l na kiju do nalewania lepiku z kotła do wiader,

4. wiadra do roznoszenia lepiku,

5. szczotki do rozsmarowywania lepiku lub masy konserwacyjnej,

6. ewentualnie szpachle, łopatki drewniane i lampy lutownicze.

Do robót z użyciem preparatów asfaltowych na zimno stosuje się:

1. zgarniarki,

2. inne narzędzia wymienione uprzednio w punktach d, e, f.

Oprócz narzędzi wymienionych w poprzednich punktach należy mieć na miejscu robót:

1. młot do rozbijania brył lepiku.

2. nóż. do krajania papy lub folii.

3. skrobak do czyszczenia podkładu z. resztek zaprawy,

4. szczotkę do zamiatania śmieci, kurzu itp. z podkładu.

5. sprzęt wymagany w przepisach bhp i przeciwpożarowych (pasy ochronne, sznury, skrzynki z piaskiem, łopaty, gaśnice itp.).

Kocioł należy po zakończeniu robót oczyścić z pozostałości lepiku; a wiadra i czerpaki wyskrobać i wymyć niewielką ilością solwentnafty (na zimno). Szczotki po wyjęciu z gorącej masy lepiku należy wytrzeć papierem i zmyć solwentnaftą.

 Izolacje z mas powłokowych

W budynkach mających fundamenty w suchym gruncie, gdzie zwierciadło wody gruntowej jest znacznie niżej od poziomu posadzki pomieszczeń użytkowych, izolacja pionowa ścian fundamentowych może być wykonana w postaci powłoki z preparatu bitumicznego na gorąco. Preparaty asfaltowe podgrzewa się do temperatury ok. 180°C. smołowe zaś do 140°C. Nie wolno mieszać preparatów asfaltowych ze smołowymi. Ścianę otynkowaną, wysuszoną i zagruntowaną roztworem asfaltowym na zimno powleka się stopioną masą za pomocą szczotek warstwą grubości ok. 2 mm. Smarowanie należy prowadzić od góry ku dołowi pasem szerokości l – 2 m, przesuwając się stopniowo wzdłuż budynku. Powlokę należy wykonać od poziomu ok. 0,4 m nad terenem do wierzchu lawy fundamentowej w gruncie. Powłoki z 2 warstw lub 3 warstw roztworu lub emulsji mogą być traktowane jako samodzielne izolacje przeciwwilgociowe. Każdą warstwę następną należy układać po wyschnięciu poprzedniej. Jednokrotne powleczenie roztworem lub emulsją (gruntowanie) jest stosowane zarówno pod dalsze warstwy powłoki, jak i pod inne rodzaje izolacji papowych. Wysychanie każdej warstwy powłoki trwa kilka godzin. Powłoka z emulsji asfaltowej może być nakładana nawet na wilgotny beton lub tynk, powłoka zaś z roztworu powinna być nakładana
w zasadzie tylko na suche podłoże. Natomiast nie tylko emulsją lecz i roztworem asfaltowym można gruntować beton lub zaprawę jeszcze wilgotne, ale wykonane przed 2–3 dniami. Posmarowanie powierzchni roztworem zapobiega bowiem odparowywaniu wody, która jest potrzebna do związania cementu. Powłoki
z asfaltowych emulsji kationowych i anionowych modyfikowanych lateksami butadieno–styrenowymi są wykonywane natryskowo za pomocą zestawu pistoletów. Odznaczają się: małą spływnością, dużą ciągliwością i znaczną wytrzymałością mechaniczną. Aby zapobiec ewentualnym pęknięciom powłoki, stosuje się jej dodatkowe wzmacnianie wyrobami z włókien szklanych. Opisywane powłoki mogą być stosowane do wykonywania izolacji pionowych i poziomych, zabezpieczających obiekty przed wilgocią, wodą opadową, a nawet naporową. Zakres ich stosowania zależy od ich grubości, która wynosi 0,5 – 2,0 mm
w izolacjach przeciwwilgociowych, a 3–8 mm w izolacjach przeciwwodnych, przy uwzględnieniu wzmocnienia powłoki włóknem szklanym.